قسمت اول:
امداد گران : حاج آقا نیری از شما تشکر میکنیم که وقت خودتون را به ما دادید بعنوان اولین سوال بفرمائید شما چند سال سن دارید وچند سال است که در این مسئولیت هیستید ؟
حاج آقانیری : بنام الله و بنام کمیته امداد که در این نظام مقدس من الازل الی الابد خدوم تراز آن را سراغ نداریم . اینجانب حقیر به ظاهرفقیر با روی سیاهی همچون قیروبا دل شیر و شکمی سیرسید رضا نیری هستم که از اول انقلاب به نظر شورای مرکزی امداد بعنوان سرپرست انتخاب شدم و هنوز هم بشکر الهی مشغول خدمت در این نهاد هستم .
امدادگران : چرا بعد از اینهمه سال از انقلاب هنوز این نهاد یک رئیس ندارد و هنوز سرپرست دارد؟
حاج آقانیری : اینها عمق اخلاص ما را می رساند ما که برای این عناوین و القاب نیامدیم ما برای خدمت به محرومین و مستضعفین آمدیم و قبول هم نمی کنیم که ما را رئیس خطاب کنند .
امدادگران : حاج آقا شما از اخلاص گفتید آیا این با روح اخلاص ناسازگار نیست که از روی تعصب چنان بر عقاید خود پافشاری کنید که هیچ کس جرات نقد کارهایتان را در این بیست و اندی سال نکند ؟
حاج آقانیری : تعصب مال جوانترهاست دیگر از ما گذشته است که اینگونه باشیم اگه منظورتون کارکنان هستن که درستش همینه چون هرچی ما تشخیص میدیم درسته و اگر منظورتون مردم عزیزمون هستند باید بگم: بابا مگه این سازمان چی داره که ما به اون دل خوش کنیم اینقدر هم که ما موندیم برای این بود که عشق خدمت داشتیم و الا کیه که با این فقرو فلاکتها سرو کار داشته باشه و بهش خوش هم بگذره ؟ ما افتخار میکنیم که خادم یتیمان و مستمندان هستیم بنابراین چی می مونه که احتیاج به نقد و اصلاح داشته باشه؟
امدادگران : حاج اقا راست میگن شما خونه تون قبلا" پشت اداره بوده یعنی توی منطقه سوهانک ؟
حاج آقانیری : بله
امدادگران : شنیدیم که از اونجا رفتین ؟
حاج اقانیری : بله
امدادگران : چرا ؟
حاج آقانیری : چون بعضی از مددجوها و همینطور بعضی از کارکنان کمیته امداد راه خونه مارو یاد گرفته بودن و وقت و بی وقت زنگ در خونه رو می زدن و باعث آزردگی خاطر حاج خانم ما فراهم می شد ؛ این بود که دیگه عاصی شده بودیم و تصمیم گرفتیم منزل مون رو عوض کنیم .
امدادگران : قبول می کنید که شرایط کارکنان این سازمان در شاخه ها به مراتب سخت تر و شدیدتر هست ؟
حاج آقانیری : البته !!
امدادگران : پس اگه یک چنین شرایطی برای کارکنان بوجود بیاد آیا اونها هم می تونن مثل شما خونه شون رو عوض کنن ؟
حاج اقانیری : نمی دونم !؟
امدادگران : حاج آقا راست می گن مدیران دفتر مرکزی توی خزر شهر مازندران ویلاهای آنچنانی دارن ؟
حاج آقانیری : نه بابا مدیران ما اجازه چنین کاری ندارن حداقل تا موقعی که مدیر هستن . اون ویلاها هم مال کمیته امداد هست که خودمون یعنی مدیران دفتر مرکزی فقط حق استفاده از اون رو داریم .
امدادگران : آیا می دونید افرادی که در اونجا ویلا دارن از مرفهین بی درد جامعه هستن ؟
حاج آقانیری : چرا نفوذ بد میزنید انشاءاله که نیستند!!!
امدادگران : حاج آقا چند نفر از بستگان شما و مدیران دفتر مرکزی توی کمیته امداد مشغول کار یعنی خدمت هستند ؟
حاج آقانیری : حقیقتش رو اگر بخواهید گفتیم نشماریم چون ممکنه یه وقت کم بیاد .!!
امدادگران : چرا مدیران کمیته امداد پیرترین مدیران هستند ؟ به نظر شما این ضعف نیست ؟
حاج آقانیری : بیان معروفی هست که میگه هیچ چیز کهنه ای ارزش نداره مگراینکه اون یه دوست باشه مدیران ما در واقعیت امر دوست مردم و کارکنان هستند و اصلا" هم این رویه ضعف نیست چون ما یه ستون جدید توی تئوری های مدیریت دنیا باز کردیم .
امدادگران : به نظر خودتون اسم این تئوری رو چی میزارید ؟
حاج اقانیری : به نظر من بهترین نامی که میشه برای این مدیریت گذاشت همان تعبیری هست که شما هم در خبرگزاری از آن استفاده می کنید یعنی مدیریت " آب دوغ خیاری" !!
امدادگران : چرا شما هرچی می سازین وهرجائی که راه می افته اسم "ولایت "رو براش می زارید ؟
حاج آقانیری : برای اینکه ما و خیلی ها داریم ازاین راه نون می خوریم یعنی شما میگید حق نون و نمک رو بجا نیاریم ؟
امدادگران : چرا توی امداد هیچ کس نیست بتونه روی نرم افزارها خوب کار کنه ؟
حاج اقانیری : چرا ؛ اتفاقا" مدیران ما خیلی خوب می تونن روی نرم افزارها کارکند چون اگه اونها نتونند پس کی میتونه ؟
امدادگران : مگه مدیران شما برنامه نویس هم هستن ؟
حاج اقانیری : البته مدیران ما هم برنامه نویس خوبی هستن وهم می تونن خوب برنامه اجرا کنن !!
امدادگران : چی جوری ؟
حاج اقانیری : خیلی ساده هست وقتی قصد کنن برنامه داشته باشند خیلی آروم سوتین رو کنار میدن و نرم افزارها رو در میارن و خوب روش کار می کنن تا یه برنامه حسابی ازش در بیاد .
امدادگران : پس روش برنامه نویسی مدیران شما این هست ؟
حاج اقانیری : بله البته احتیاج به نوشتن هم نیست چون ملکه شده , چشم بسته هم می تونن اجرا کنن.
امدادگران : چرا سطح زندگی و معیشت کارکنان امداد با این زحمات طاقت فرسا با خیلی جاهای دیگه زمین تا آسمون فرق میکنه ؟
حاج اقانیری : اینطور نیست ؛ درعوض آخرت اونها خیلی آبادتر از دنیاشونه !
امدادگران : زن و بچه کارکنان چه گناهی کردند که باید به این نظر شما بسوزند؟
حاج آقانیری : خوب ماهیچ قولی از اول به اونها نداده بودیم.
امدادگران : چرا شما و همفکران شما در شورای مرکزی با ادغام یا همراهی بیشتر با دولتها خیلی می ترسند ؟
حاج آقانیری : ببینید شما هیچ وقت حاضرید ماست و بریزید توی آبگوشت بخورید ؟
امدادگران : نه
حاج آقانیری : خوب اینجا هم دقیقا" همینه ؛ اگه امداد با جای دیگه قاطی بشه ما "رودل" می کنیم و نمی تونیم تاب بیاریم آخه استاندارد ایزو1357داریم وتوی قاموس انقلاب هنوزهم جای خوبی داره ؛ تازه از سرتاسر دنیا میان از ما تجربه میگیرن میرن .
امدادگران : چه تجربه ای ؟
حاج آقانیری : تجربه توزیع کوپن و وخاروبار باهم ؛ تجربه بقالی از نوع قرن بیست و یکمی و تجربه عملگی برای سازمانهای دیگر بدون مزد برای بقای ظاهری تشکیلات به هر بهانه ای که شده ؛ تجربه وامهای خودکف هوائی و ایجاد اشتغال کذائی برای مردم و...
خبرگزاری امدادگران (تریبون کارکنان کمیته امداد امام خمینی )
http://www.emdadir.blogspot.com/
email: emdadgarank@yahoo.com
